Het kerstverhaal zoals het verteld wordt in het verloren gewaande ‘Vijfde Evangelie’ volgens Zjulius. Naar het schijnt de meest correcte historische weergave.
1
ne neger en twee joden die vroegen is on mij
stoddier in de geburen soms ne stal
mè een hoogzwanger mokke en nen ouwe vent erbij
zo’n horendragend impotent geval
wij hemme wa wierook… en bier ook bij
wa pisdoeken en een karrowen hem
want wie mokte verdoeme mè mirre nu nog blij
daarbij die kleine is toch ni van hem
Refrein
hozanna alleeloeja hoezee
en al… de engelen en de hoeren zongen mee
‘t is karsmis en al is da allemaal fake
wij hangen al ons ballen in de bomen voor een week
2
ineens klonk in de verte wa kindergebleit
en samen liepen wij daar rap naartoe
nen os en nen ezel lieten boeren en ne scheet
a capella... en eigenlijk klonk da goe
een zielig prematuurke lag daar in z’n blote kont
da zag er uit lak een rozijnebrood
en lak een lopend vuurke ging het rond van mond tot mond
een ster was hier geboren in het stroot
3
vrede op aarde… da geft nogal een voenk
da vieren wij nu al tweeduizend jaar
nen basterd ne snotter een buitenechtelijk joenk
en de tjeven blijven zonder commentaar
de spons over alles… het wereldlijk geweld
dus slagen wij de handen in mekaar
uiteindelijk is het toch het gebaar dat telt
tenslotte is ‘t mor ene keer per jaar…
