Zjuul levert met “Retropolis” zijn 26ste solo-album af. Het album werd (naar stilaan goede gewoonte) gelanceerd in café De Klok te Stabroek, samen met alweer de 3de vernissage van Zjuuls schilderijen.

De opkomst bij deze happenings groeit nog steeds, waardoor het zijn meest succesvolle tentoonstelling/cd-release tot nog toe was.

Zjuul mag dus nog niet aan stoppen denken, al zijn we ervan overtuigd dat hij – naast Katastroof – nog inspiratie genoeg heeft voor nog eens 26 solo-albums.

“Retropolis” is alweer het derde album dat Zjuul opnam in de Red Hand Studios in zijn thuishaven Stabroek. Hij zocht en vond daar een nieuwe sound.

Wat heeft “Retropolis” te bieden voor de doorwinterde Zjuul-fan die de complete collectie al heeft? Wel, we zullen maar direct met de deur in huis vallen: alleen al voor het titelnummer “Retropolis”, zou je het album in huis moeten halen!

Het is een van de beste nummers die Zjuul ooit op cd heeft gezet, zowel muzikaal als tekstueel. Het is een ode aan het Antwerpen van vroeger en een klaagzang over hoe de stad aan het veranderen is.

Over groen dat moet wijken voor modernisering; over volkse buurten die ‘hip en trendy’ worden; over dure megaprojecten die het prestige van de stad moeten vergroten, enz. Muzikaal is dit geen typisch krapuulnummer: hier geen scheurende gitaren en metaldrums, maar een pakkende, bijna klassieke begeleiding. Kiekevel!

Deze sociaal geëngageerde Zjuul horen we ook in “Moeder Aarde”, protestlied over milieuverontreiniging waar die van Groen jaloers op mogen zijn. Muzikaal ook heel sterk: het klinkt als een samenwerking tussen een indianenstam en een metalband (maar dan in ’t Antwerps natuurlijk).

Er mag natuurlijk ook gelachen worden. Dat een nummer met een titel als “Trekkerslieke” bij Zjuul niet over rugzaktoeristen gaat, kan je al raden. Een vrolijk lied over masturberen.

Een album van Zjuul Krapuul is natuurlijk niet compleet zonder drinkliederen. "Het Bier" is een stamper die er bij katastrooffans zou moeten in gaan als ... een frisse pint.

Zoals we ook gewoon zijn gaat Zjuul soms de autobiografische toer op (of hij wil ons dat doen denken) in een aantal liedjes. Zo heeft hij het over verloren idealen, een leven als rebel (‘spookrijden op de snelweg van het leven’) en - naar we mogen aannemen - zijn niet zo schitterende relatie met de arm der wet (die er in een aantal nummers van langs krijgen). “De Blauwe Meute” is ondertussen al een hitje op YouTube.

“Retropolis” bevat trouwens ook een dubbele verrassing: zowel “Varkens” als “Pa”, twee populaire klassiekers uit Zjuuls solorepertoire, werden opgefrist en als bonustracks op de cd gezet. Zo blijven ze bewaard voor de toekomst, nu zijn oude solo-albums stilaan zeldzame verzamelobjecten zijn geworden.

“Retropolis” is verkrijgbaar bij Zjuul Krapuul himself en natuurlijk tijdens de optredens van Katastroof.