Ik zong ooit eens een lieke van m’n vader
en hoe dat die mijn leven hee verpest
Maar hij was echt nie den enigsten dader
Hij is mee A m’n ma getrouwd geweest
M’n vader dat was nen Hartfreter ... Maar gij, gij waart
geen haarke beter
Nu da’k A boeksken opendoen is dees dus een posthuum sermoen
MOE... HOUDOE... MAM... DAG KWAAI MADAM
Vijf kinderen op de wereld gesmeten
Maar van moederliefde kwam er niks terecht
’t Was onzen ouwe die dat g’t hét verweten
Maar feitelijk waard ge even slecht
G’ét het verdoemme bij heel uw kroost verkorven
Da’s nie veranderd doordat gij zijt gestorven
’k Heb A mee in de kist gelee en binnensmonds ne keer gezee
MOE ... HOUDOE ... MAM ... DAG KWAAl MADAM
Ik zenkik nooit naar ’t kerkhof gekomen
’k Heb nooit een bloem op uwen zerk weggelee
’k Hem A nooit g’had , gij zijt mij niet ontnomen
En ’t laatste woord was tussen ons allang gezee
Toen dat gij stierf waren er geen tranen
Alleen finaal de zang der zwanen
Het kind in mij hee nooit bestaan Mij is teveel voorbij gegaan
MOE ... HOUDOE ... MAM ...DAG KWAAl MADAM
