Mense mense lösterd is ier. Komd is ammol wa' dichter staan, vöruit. Wij gon e lieke zinge. Ja kom mor wa' dichter kom. En mijne compagnon zal mij begeleiden oep z'nen trekzak. Alleh vöruit geft 'em wa plöts, daar se. Eej gij dor meh oe stoemme klak, god is wad oepzij staan maat, lot diê kleine vanveur staan. Madammeke, madammeke, zet ö netzakske mor neer en komd derbij, voila se.
Ik zal oe is vertellen een waar gebeurd veraal
mense komd wa' dichter en lösterd allemaal
der was ne kiêr ne vent, Jef was zijne naam
mor oep 't gebied van vrouwe was 'em iêlemol ni bekwaam
a troude meh e mokke, de naam diê was Marie
ze was nog onbesproke volges zijnen theorie
ze huurde toeng een uizeke, et kostte giênen bal
mor 't regende der binnen en et was nen echte stal
Jef diê moest aerd waerke in 't meubelefabrik
a zwóegde lak ne zot want van de bazen ad 'em schrik
a waerkten in shifte, da' dee 'em voer 't profijt
Marie die zocht een bezig'eid in eure vrijen tijd
ze plötsten een annonce van veur in de gazet
"Maria ontvangd", allee wie wild meh mij nor bed
het liep onmiddellijk störm, bezuuk da' zij toeng kreeg
iedere vent störtte kordaat ba eur z'n zakske leeg
mor Marie die ad van pil of van kapoot nog ni' gehoêrd
en z'ad noêt liêre rekene, ze dee mor lustig voêrt
en zoe was 't ni te verwondere oep den duur oep die manier
tante Roza ni miêr kwam en euren buik wa' dikker wier
et langer nog verstoppe ging toch ni miêr begod
en na een maand of acht kreeg zelfs de Jef et in de mot
de Jef wier kwaad en riep "wad edde gij nah aangevange?"
"mor Jefke" sprak Marie "ik eb onbevlekt ontvange"
wet da' dees veraal oêk in den bijbel stoh' vermeld
alliên een bitshen aenders dan da 'kik et eb verteld
Marie wier lievevrouke en Jef was uiteraard
den iêsten oorndrager diên oêt eilig wier verklaard
