het einde van de sixties wat waren wij naief
wij wisten nog van niks nie en harder zelfs geen liefmet
al ons idiealen en eendracht als devies
wij zouden wel bepalen wie de winst had wie 't verlies
refrein
waar zijn ze toch gebleven
de vrienden van weleer
de vrienden v'r het leven
ik zie ze nooit nimeer
2.
wij zopen smoorden lachten in parka en in jeans
in feite was het wachten op onze legerdienst
abrupt kwam toen een einde aan die rebellentijd
gedaan met heel die bende... zonder wapenfeit
3.
wij konden drie akkoorden maar waren rap berucht
lawaaienen weinig woorden beroemt in heel 't gehucht
maar lijk als kraantjeswater doorzichtig voos en koud
zijn z'allemaal efkes later een v'r een getrouwd
4.
het vuur is gebleven alsta ik heel alleen
'k heb nooit nie opgegeven 'k was nooit lijk iedereen
'k heb nooit gelijk gevonden geen zilver of geen goud
maar drank en tijd volstonden.. v'r nen dorpsidioot
