Vandaag vernam ik het overleden van collega-Antwerpse zanger Serge Van Oppens, na een slepende ziekte, zoals dat heet. Ik heb de ‘Antwerpse’ carrière van Serge van bij het begin kunnen volgen, toen hij nog optrad onder de artiestennaam ‘Tony Condor’. Hij was toen op zoek naar een concertinaspeler die hem in de opnamestudio wou begeleiden op twee zelfgeschreven zeemansliedjes, ‘den ouwe zeeman’ en ‘matrozen zijn gelijk’. Ik was heel vereerd dat de keuze toen op mij was gevallen. In mijn ogen was hij een ervaren rot in het vak. Sindsdien is Serge in het Antwerps blijven zingen en kruisten onze paden elkaar regelmatig, als ‘Serge en het Antwerps Chanson’, nadien als duo ‘Serge en Rita’. Bij het plotse overlijden van Rita heeft hij een zware klap geïncasseerd, die hij eigenlijk nooit is te boven gekomen. Serge leefde van wat hij als zanger in café’s met de hoed verdiende, maar meestal was hij ‘zat of onderwege’. Dit leven heeft tenslotte zijn tol geëist. Als dialectzanger-liekesmaker blijft hij in onze herinnering met enkele onsterfelijke chansons, waaronder zijn grootste ‘hit’ ‘da zedde gij ni zeker’.
Meer over de Serge vind je op deze link: http://www.antwerpsezanger-serge.be/
Serge, het ga je goed en wie weet heb je nu eindelijk Rita teruggevonden!
Jos Smos
In het gerenomeerde tijdschrift 'FOLK' (muziek met traditie), de bijbel voor de Vlaamse folkfreaks staat een recensie van onze laatste cd 'loezers'.
Auteur is niemand minder dan Stella Van Hofstraeten, die in onzen boek (KATASTROOF, de geschiedenis van een Antwerps fenomeen) bladzijde 295 tot 297 vult.
Tof dat onze muziek ook gewaardeerd wordt door een ander publiek dan de modale marginalen, die we tot onze fans mogen rekenen.
