Sneeuwblind

De winter duurde veel te laank
En zorgde voor sensatie
De lente kwam te laat op gang
Het sneeuwde nog met pasen
De weerman was ten einde raad
En leek gehersenspoeld
De zon die pleegde hoogverraad
Mijn hart was onderkoeld
 
’T begon al eind oktober en het duurt nog altijd voort
Koning winter’s ware tirannie
De genadeloze vorst kwam binnen langs de grote poort
Mijn tranen die bevrozen  in  de sneeuw
 
De winter leek al eeuwen oud
Toch wou  hem nie begeven
April was ook nog bitter koud
En zwaar om ’t overleven
De geselende noorderwind
Wier ijzig aangevoeld
Mijn hart ging bibberend door het lint
En klopte onderkoeld
 
 

 

 

 

 
 

We kregen maartse buien
En ook grillen in april
Sneeuwklokken bleven luiden
Maar de vogels bleven stil
Het menselijke ongenoegen
Winters  labyrint
Mijn borealis ogen
Wieren door de sneeuw verblind