soms hemmekik zo’n heimwee nor den entrepot
de noorderplaats gelak het vruger was
ak nu ronkijk dan zennekik van mijnen apropos
en zittekik compleet in zak en as
de buurt die is mismeesterd en vermassacreerd
wat hemme ze mijn stad toch aangedaan
en niks of niemand heeft hier ooit tegen geprotesteerd
ik kan het nie begrijpen nie verstaan
oooo hooo is dees dan wat ze noemen renovatie
oooo hooo voor mij is het gewoonweg consternatie
die brug mocht er nie komen hoewel die nodig was
d’rvoor gingen ze zelfs over lijken
maar kijkt nu naar die blokkedozen van beton en glas
het eilandje zal daaronder bezwijken
zo’n monsterlijk gedrocht lijk het muzeum aan de stroom
moet dienen als het doekske tegen ’t bloeien
een nachtmerrie dat is het ze noemen het nen droom
de kleine man dien heeft zich nie te moeien
den boulevard een doolhof een soort van labyrint
waar iedereen de weg dreigt te verliezen
en niemand die der ooit nog de juiste aflag vind
hier hemme wij nooit nie voor mogen kiezen
‘tpaleis van justiese dat mottig lelijk kot
wie heeft daar ooit toestemming voor gegeven
of zenze op het schoon verdiep van tijd wat gloriezot
waren ze maar overal afgebleven
ik hou nu al m’n hart vast voor ons aller keyzerlei
en wat dat ze van plan zijn met de kaaien
en bang vraag ik mij af wat winnen ze d’r bij
wanneer gaan ze die kraan toch eens toedraaien
het zuid het eilandje en ver voorbij den dam
daar zijn gewone mensen al verdreven
borgerhout en berchem staan ook op het program
waar moeten straks die mensen toch gaan leven
