Aan het eind van den tunnel

Als de zon verdwijnt   en den avondwat te vroeg is
Is het schemerlicht  lijk ne schaduw van de hel
Als de maan  verschijnt  maar dat ook nog nie genoeg is
Is er altijd licht aan het eind van den tunnel
 
Als ge zwemt in de mizere op den bodem van de put
Zie ne mens zo zijne pere  voelt u lijk de kop van jut
Als ge dreigt om te verdwalen op een eenzaam donker pad
Is het moeilijk ademhalen  in een godvergeten  gat
 
Op nen tweesprong in uw leven   als de keuze dient gemaakt
En ge alles af moet geven  en niet meer vooruit geraakt
Zijn de meubelen nie te redden  en ook geen alternatief
Kunt uw zielke nog verwedden  maar da’s ook nie positief
 
Zijn uw ogen bloeddoorlopen  en hopen is geen optie mee
En uw hart vergeet te kloppen efkes stiller iedere keer
Staat de klok op vijf voor twaalf   kunde gene kant meer uit
En ’t vertrouwen in uzelf  word wat later uitgeluid
 
Als het einde zo nabij is  is de redding ook dichtbij
Weet ne mens dat hem toch  vrij is  ondanks  ongeluksgetij
Zingt of mompelt een gedichtje  want de tijd is eindelijk rijp
Kijk maar want er brand een lichtje  daar in de konijnepijp